مهمترین وظایف منتظران درزمان غیبت
تاریخ انتشار: ۲۰ مهر ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۵۴۳۱۰۳۵
یکی از وظایف ما نسبت به امام زمان(عج) دعا برای آن حضرت است. از امام عصر(عج) روایت داریم که می فرمایند بسیار دعا کنید برای تعجیل فرج که آن فرج شما است. ناطقان: متن زیر جلسه شصت و چهارم از سلسله مباحث مهدویت است که توسط حجت الاسلام سیدمحمدباقر علوی تهرانی ایراد شده است.
بحث ما در این بود که چرا غیبت امام عصر(عج) اتفاق افتاده است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
بخش دوم بحث این است که برای اینکه جامعه را به آمادگی ظهور برسانیم این است که باید بدانیم چه وظایفی نسبت به امام داریم.
من این جلسه کتاب مکیال المکارم اثر سیدمحمدتقی موسوی اصفهانی را معرفی می کنم. این کتاب دو جلد است که در ۸ بخش به تحریر در آمده است.
از بخش پنجم جلد اول که بحث دعای برای امام زمان است، وظایف ما نسبت به امام را بیان می کند.
یکی از وظایف ما نسبت به امام زمان(عج) دعا برای آن حضرت است. از امام عصر(عج) روایت داریم که می فرمایند «أَکْثِرُوا الدُّعَاءَ بِتَعْجِیلِ الْفَرَجِ فَإِنَّ ذَلِکَ فَرَجُکُم» یعنی بسیار دعا کنید برای تعجیل فرج که آن فرج شما است.
در این کتاب مواردی مانند اثر دعا برای امام زمان، یا دعای ائمه برای تعجیل فرج آمده است.
این کتاب تقریباً ۹۰ اثر از آثار دعا کردن برای فرج را بیان کرده است. از جمله اینکه دعا برای امام زمان سبب زیاد شدن نعمت است، اظهار محبت قلبی است، نشانه انتظار است، زنده کردن امر اهل بیت است، مایه ناراحتی شیطان است، نجات یافتن از فتنه های آخر الزمان است، ادا قسمتی از حقوق آن حضرت است، حضرت صاحب العصر در حق او دعا می کند، امام زمان در قیامت شفاعت او را می کند، شفاعت پیامبر و آل او شامل حالش می شود، عامل جاودانگی در بهشت است، عامل در امان بودن از تشنگی قیامت است، مایه بی حساب داخل شدن به بهشت است و...
لذا موارد متعددی در این مسئله وجود دارد.
در بخش ششم و هفتم این کتاب مکان ها و زمان های مناسب دعا برای امام زمان معرفی می شود. بهترین دعاها این است که ماثور باشد و من به برخی از اینها اشاره می کنم.
امیرالمومنین ضمن دعا درباره ظهور فرزنداشان می فرمایند «اَللَّهُمَّ فَاجْعَلْ بَعْثَهُ خُرُوجاً مِنَ اَلْغُمَّةِ وَ اِجْمَعْ بِهِ شَمْلَ اَلْأُمَّةِ فَإِنْ خَارَ اَللَّهُ لَکَ فَاعْزِمْ وَ لاَ تَنْثَنِ عَنْهُ إِنْ وُفِّقْتَ لَهُ وَ لاَ تَجُوزَنَّ عَنْهُ إِنْ هُدِیتَ إِلَیْهِ هَاهْ وَ أَوْمَأَ بِیَدِهِ إِلَی صَدْرِهِ شَوْقاً إِلَی رُؤْیَتِهِ» یعنی پروردگارا برانگیخته شدن او را مایۀ به درآمدن و سر رسیدن دلتنگی و اندوه قرار ده و به واسطۀ او پراکندگی امّت را جمع ساز، پس اگر خداوند برای تو خیر خواست پس عزم خود استوار گردان و اگر در راه رسیدن به خدمت او توفیق یافتی از او به دیگری باز مگرد،و هر گاه به سویش راه یافتی از او در مگذر،(پس از این سخنها)آه برآورد-و در این حال با دست خویش به سینۀ خود اشاره نمود-و فرمود:چه بسیار به دیدن او مشتاقم.
دعای امام باقر این است که می فرمایند «اَللَّهُمَّ فَقَرِّبْ مَا قَدْ قَرُبَ وَ أَوْرِدْ مَا قَدْ دَنَا وَ حَقِّقْ ظُنُونَ اَلْمُوقِنِینَ وَ بَلِّغِ اَلْمُؤْمِنِینَ تَأْمِیلَهُمْ مِنْ إِقَامَةِ حَقِّکَ وَ نَصْرِ دِینِکَ وَ إِظْهَارِ حُجَّتِکَ وَ اَلاِنْتِقَامِ مِنْ أَعْدَائِکِ» یعنی پروردگارا! پس آنچه نزدیک شده نزدیکتر گردان و آنچه نزدیک رسیده برسان، و آرزوهای باورداران را تحقق بخش و امید مؤمنین را از برپایی حقّت و یاری دینت و آشکار نمودن حجّتت و انتقام گرفتن از دشمنانت به ثمر برسان.
دعای امام صادق(ع) این است که می فرمایند «اللَّهُمَّ أیِّدهُ بِنَصرِکَ وَانصُر عَبدَکَ، وقَوِّ أصحابَهُ وصَبِّرهُم ، وَافتَح لَهُم مِن لَدُنکَ سُلطاناً نَصیراً ، وعَجِّل فَرَجَهُ وأَمکِنهُ مِن أعدَائِکَ وأَعداءِ رَسولِکَ ، یا أرحَمَ الرّاحِمینَ» یعنی خدایا! با یاری‌ات او را استوار دار و بنده‌ات را یاری ده و یارانش را نیرو بخش و شکیبایشان کن و دریچه چیرگی فیروزمندی را بر ایشان بگشای و در فرجش تعجیل کن و او را بر دشمنانش و دشمنان پیامبرت مسلّط کن. ای رحیم‌ترین رحیمان!
خلاد بن صفار می‌گوید از امام صادق(ع) سؤال شد: آیا قائم به دنیا آمده است؟ حضرت فرمود: «لا وَ لَوْ أَدْرَکْتُهُ لَخَدَمْتُهُ أَیامَ حَیاتِی»؛ «خیر! اگر او را درک کردم، در ایام زندگانی ام خدمتگزار او خواهم بود.»
لذا این منزلت بالای آن حضرت را می رساند که امام صادق(ع) چنین فرمایشی را نسبت به ایشان دارند. منبع: باشگاه خبرنگاران برچسب ها: وظایف ، زمان غیب ، منتظران
منبع: ناطقان
کلیدواژه: وظایف زمان غیب منتظران
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت nateghan.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ناطقان» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۵۴۳۱۰۳۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
نور محبوسی که خاموش نشد
هر چند تقویم‌ها را ساخته‌اند تا به ما سال و ماه را یادآوری کنند تا زمان را از دست ندهیم اما این، همه فایده خط‌کشی سال و ماه نیست. گاه همین خط و نشانه‌ها به ما کمک می‌کند سری به روایت‌های به‌جامانده از حوادث و اشخاص در تاریخ بزنیم. وقایع و اشخاصی که برای ما عبرت‌ها و یادآوری‌هایی با خود دارند. در این میان می‌توان مدعی شد تقویم شیعه برای ما بچه مسلمان‌ها، سراسر ذکر و یادآوری است. به همین دلیل بر آن شدیم در مجموعه نوشته‌هایی، برخی از این یادآوری‌ها و ذکرها را بیاوریم.
مناسبت‌های ماه شوال را که مرور می‌کنی، در برخی روزها بیشتر از بقیه ممکن است مکث کنی. یکی از این روزها، سالروز دستگیری امام کاظم(ع) توسط هارون عباسی است. آن‌طور که شنیده‌ایم و می‌دانیم، آغاز امامت ایشان همزمان با دوران استقرار و ثبات خلافت عباسیان است. سلسله‌ای که دارای حکام مستبدی بود و به حکومت‌دارای همراه با خفقان و تهدید و بگیر و ببند، مشهور بودند. طبیعی است در چنین شرایطی، شخصیتی مانند امام موسی کاظم(ع) روز خوش نداشته باشد. بنا به روایت‌های تاریخی، علت اصلی اسارت و زندانی کردن امام موسی کاظم(ع)، شهرت امام و دسترسی شیعیان به ایشان و توجه بی‌سابقه مردم به آن حضرت است. حضرت موسی بن جعفر(ع) در طول دوران امامتش بارها از طرف خلفای عباسی احضار و زندانی شد. در مورد مدت زندانی بودن امام(ع) گزارش‌های مختلفی وجود دارد که می‌توان گفت مدت آخرین اسارت منتهی به شهادت ایشان چهار تا پنج سال و مجموع اسارت ایشان در دوران زندگیشان، بین 10 تا 12سال است. اگرچه در بسیاری از موارد، امام(ع) در خانه برخی از افراد، محصور و تحت نظر بودند؛ اما در مواردی حکومت عباسی به شکنجه ایشان در زندان‌هایی مخوف و سیاهچال‌ها می‌پرداختند که در زیارت‌نامه حضرت به این موضوع اشاره شده است. بر اساس گزارشی دیگر، هارون گاهی برای تفریح به پشت‌بامی می‌رفت که مشرف به زندان بود. روزی به ربیع گفت این پارچه چیست که هر روز آن را داخل زندان می‌بینم؟ ربیع گفت: پارچه نیست! موسی بن جعفر است که پس از فجر تا هنگام نماز ظهر به سجده می‌رود. هارون گفت: او از راهبان بنی‌هاشم است! ربیع از او پرسید: پس چرا در زندان بر وی سخت‌گیری می‌کنی؟ هارون گفت: چاره‌ای نیست!
نخستین‌بار امام در زمان خلافت مهدی عباسی از مدینه به بغداد تبعید شد که زمان دقیق آن ذکر نشده است. اما دومین بار به وسیله هارون در ۲۰شوال سال ۱۷۹ق در مدینه دستگیر و ۷ ذی‌الحجه در بصره در خانه عیسی بن جعفر زندانی شد. نفوذ معنوی امام کاظم(ع) در دستگاه حاکم بهحدی بود که کسانی مانند علی بن یقطین وزیر دولت عباسی، از دوستداران حضرت موسی بن جعفر(ع) بودند و به دستورات ایشان عمل می‌کردند. هارون سرانجام در سفری که در سال 179 به خانه خدا رفت، از عظمت معنوی امام و احترام خاصی که ایشان در بین مردم داشت بیش از پیش آگاه شد. او پس از بازگشت به مدینه و زیارت مرقد پیامبر(ص) تصمیم گرفت موسی بن جعفر(ع) را دستگیر و زندانی کند. به دستور هارون در زمان انتقال آن حضرت از مدینه به بصره، کجاوه‌هایی در مسیر همراه با کجاوه امام حرکت کردند تا در طول مسیر از راه‌های مختلف مسیر خود را تغییر دهند و به این ترتیب مردم ندانند امام را به کجا و با کدام کجاوه بردند. این سیاست برای مأیوس کردن مردم و بی‌خبری از تبعیدگاه امام(ع) بود، سیاست‌هایی که نشان‌دهنده ترس حاکمان مستبد از نور و عظمت این امام بزرگوار بود؛ ترسی که به شهادت ایشان منجر شد. اما تاریخ گواه معتبری برای شکست استبداد و باقی ماندن نور است.
زهره هاشمی
اعلام محدودیت های ترافیکی پایان هفته در جاده های شمالی کشور